Van september t/m december meer aandacht voor meditatie
26 okt t/m 3 nov - Herfstvakantie - Gewoon lessen
9 t/m 13 dec - Rohatsu - Alle lessen lange stiltemeditatie
23 dec t/m 3 jan - Kerstvakantie - Geen lessen



In onze liefdevolle herinnering

Ferdinand

Op 21 augustus is één van onze trouwe yogi’s, Ferdinand, overleden. Hij kwam de afgelopen zes jaar wekelijks naar De Lijfschool op maandag avond en nam ook deel aan ons yoga weekend. Ferdinand bouwde voor de gemeente aan een voedselbos in het Amsterdamse Bos en vertelde daar graag over. Er zal daar een gedenkplaats komen voor Ferdinand. Ook hielp hij bij de oprichting van Anna’s Tuin en Ruigte, waar hij cursussen gaf over composteren, snoeien en permacultuur. Ferdinand oefende dagelijks zelf met meditatie en wij kenden hem als een gemotiveerde yogi. Hij kwam meestal als eerste binnen en had altijd tijd voor een gesprek.



Niet oordelen

Een stiltemeditatie voor elke dag. Soms loopt je hoofd over met gedachten. Je reageert op alles. Dan is het tijd om te gaan zitten en je met deze oefening los te maken van je gedachten en je omgeving. Onthechting is de weg naar verstilling, terug naar je ware zelf, eenheid en vredige verbinding met de wereld.



Als je onze lessen leuk vindt, dan zij we heel blij als je dat aan anderen vertelt. Ken je iemand die graag mee wil doen? Stuur een appje of mailtje met een link naar onze website of naar ons YouTube kanaal.

Je kunt ons ook helpen door een review te schrijven. Dan is onze website beter vindbaar voor mensen in de wijk die graag yoga willen uitproberen.



Vragen voor Saskia

Hoe kwam je zelf in aanraking met yoga?

Via via. Iemand vroeg me om met haar in een parkje te gaan oefenen. Het duurde maar een minuut of tien. We deden voor mij toen hele gekke, nieuwe oefeningen. Ik was hele andere sporten gewend. Daarbij ging het om de tijd, de meters of de punten. Maar dit ging over hoe je je voelt en hoe je lichaam en geest werken. We hebben ongelooflijk gelachen. Samen zijn we daarna naar een meditatie avond gegaan en we hebben met een boek, op allerlei plekken buiten, meditaties geoefend. In het donker zonder maan, op een cricketveld ’s ochtends vroeg bij dauw, op een zandduin in de wind, in een bos waar de bomen boven ons hoofd vol hingen met vleermuizen, op de warme motorkap van een auto bij zonsondergang. Ik was toen achttien. We droomden er samen van om te leren masseren en lesgeven en een resort te bouwen waar mensen voor langere tijd konden komen om te oefenen.

Mijn vriendin is uiteindelijk acupuncturist geworden en ik ben massage opleidingen en een yoga opleiding gaan volgen en dagelijks een uur gaan mediteren. We hebben elkaar altijd aangemoedigd met de hoop dat we ooit samen dat resort zouden hebben. Met die vriendin heb ik nog steeds heel goed contact. Ze woont aan de andere kant van de wereld, dus samenwerken is er nooit van gekomen.

Op mijn twintigste ben ik de yogaschool begonnen. Binnen een paar weken stond ik al zestien lessen per week te geven. Allemaal jonge mensen, van een jaar of achttien, negentien, twintig in mijn eigen school en een aantal lessen op andere locaties, bij het AMC, in een buurthuis in West en bij het Universitair SportCentrum en niet te vergeten speelse lessen voor de kleintjes van 4 en 5 bij de naschoolse opvang. Kort daarna heb ik David ontmoet, die ook al sinds zijn zeventiende les gaf. We zaten meteen op één lijn.

Hoe is het om een yogaschool te hebben?

Als ik niet voor de klas sta, dan heb ik altijd bezigheden die met de yogaschool te maken hebben. Vooral in de eerste vijftien jaar was er nooit tijd voor zomaar iets. David en ik hadden al gauw een gezin met twee kinderen. Het leren je energie te verdelen over alles wat de opvoeding van je vraagt en het zorgen dat de zaak draait, is heel intensief. Korte nachten, lange dagen, altijd mensen om je heen.

We hadden die jaren weinig geld. Je moet dan bij elke uitgave alert zijn en goed bedenken of je iets echt nodig hebt, of je het anders kunt oplossen en of de kwaliteit goed is zodat je er lang plezier van hebt. We hadden het gevoel dat we alles op alles wilden zetten om ons kleine stadsklooster waar te maken. Een bijzondere stille plek waar iedereen welkom is en waar de ruimte is om tot zelfinzicht te komen. Elke stap een waardevolle investering en zoals de monniken een test voor onszelf om simpel te leven.

Daarnaast moet je fit zijn voor dit werk, fitte geest en fit lijf. Ik wilde goed kunnen herstellen van mijn zwangerschappen en heb daarom gekozen om voor mijn dertigste moeder te worden. Ik had een lerares gehad die jaren in India had gewoond en daar heel intensief had getraind. Ze deed een filmavond waarin we haar zagen trainen tussen de mannen in een zaaltje van 3 bij 4 met een zandvloer. Iedereen stond langs de kant te wachten en om de beurt mochten ze een oefening doen in het midden. Ze vertelde dat vrouwen daar stoppen na hun zestiende omdat ze dan zwanger worden. Na de zwangerschap zijn ze niet sterk meer en hebben ze geen tijd. Mijn lerares vond ik een heel fijn voorbeeld. Zij had al twee kinderen, danste, deed aan krijgskunst en gaf yogales. In Nederland zijn we als vrouw veel vrijer om zelf te beslissen over ons lichaam, ons gezin, onze bijdrage aan de maatschappij en over hoe we als leraar de ruimte en de yogales vormgeven. Preventie, onderhoud, herstel en zelfinzicht zijn voor mij essentieel om al die verantwoordelijkheden te kunnen invullen.

De enige tijd die ik in die jaren in mijn eentje doorbracht in de stilte waar niemand iets van mij nodig had, was een uur meditatie, als ik ’s avonds om half twaalf thuis kwam van werk en iedereen in huis sliep. Dan sloop ik zachtjes in het donker naar het bed en vouwde mijn hoofdkussen dubbel om op te zitten. Ik moest dat uur mediteren. Dat had ik geleerd voordat ik zwanger werd. Als ik het niet deed, dan werd ik gebroken wakker omdat mijn hersenen de vorige dag nog niet verwerkt hadden. Het was dan beurs in mijn hoofd, al aan het begin van de dag. Dan voelde het alsof ik alles wat op me af kwam moest overleven. Ik was dan snel gekwetst en kreeg blessures. Een ongezonde en niet duurzame toestand. Een aantal jaar voordat de kinderen kwamen ben ik daarom begonnen een uur per dag te mediteren. Dat beurse hoofd ben ik nooit vergeten, maar ik heb het door dagelijkse meditatie ook nooit meer gehad. Ik sta energiek op en voel me ’s ochtends creatief en gemotiveerd. Die stiltemeditatie was de motor van alles wat ik in die jaren deed en wilde doen. Ik was helder, kon goed knopen doorhakken, veerkrachtig, liet me niet afleiden. Ik heb altijd een enorm sterke overtuiging gehad dat zen en yoga beschikbaar moeten zijn voor iedereen, omdat ik zelf zo goed voelde hoe het mij kracht gaf om los te laten wat losgelaten moest worden en te bouwen waar ik in geloofde.


Wat doe je nu in je vrije tijd?

Sinds een paar jaar is mijn vrije tijd wat meer ontspannen. We hebben goede routines en we weten precies van elkaar wie wat kan en wat er moet gebeuren. De kinderen zijn verstandig en zelfstandig. Ik heb vertrouwen in ze. Ik heb veel plezier van de tijd die we met elkaar hebben. Ze zijn interessant, met alle kennis die ze meebrengen van school, van vakken die ik zelf op school niet heb gehad en leuke vrienden die ze graag zien.

In mijn vrije tijd doe ik vrijwilligerswerk, maak ik stevige lange wandelingen, klets ik met David en de kinderen, lees ik veel informatieve boeken en websites. Heel divers en interessant.

Ik loop veel. Er zijn weinig straten in Amsterdam waar ik nog nooit heb gelopen. Noord, Zuid-Oost, Amstelveen en alles daartussen. Dat doe ik al vijfentwintig jaar. Ik vind het geweldig om het leven om me heen te zien. De veranderingen, de bouwwerkzaamheden, de parken, de generaties, de geluiden, het materiaalgebruik, verleden, toekomst, monumenten, musea, kerken, culturen, verschillende vervoersmiddelen, verhuizingen, ondernemers, bewoners, bezoekers, groen, hoge bomen, verre uitzichten, vogels, demonstraties, water, graffiti, afval. Twee jonge meeuwen die samen pizza eten op de brug. Het is altijd in beweging. Daar voel ik het leven. Eeuwigheid. Dao. Ik loop veel en zelden alleen. Op straat ben ik heel gelukkig.